Wat te doen met een gebroken rib

Auteur: Surgeon Denisov M.М.

De publicatie geeft kort informatie over wat er moet gebeuren met een gebroken rib. Dus, gemiddelde breuken van de ribben zijn goed voor 15% van alle soorten botblessures. Het mechanisme van verwonding in deze pathologie kan direct of indirect zijn. Een voorbeeld van een indirect mechanisme is de breuk van de ribben in de laterale secties met samendrukking van de thorax in de richting anteroposterior. Met het oog op het feit dat de ribben goed met elkaar zijn verbonden, treedt geen verplaatsing van fragmenten in significante volumes op.

Clinic.

Onmiddellijk na de breuk, klaagt het slachtoffer over kortademigheid, wat hij beschrijft als een onvermogen om te ademen, en ernstige pijn gelokaliseerd op de plaats van verwonding. Als je hoest, intensiveert de pijn en krijgt een scherp karakter. Daarom is het hele gedrag van de patiënt zacht: hij beweegt zich langzaam, trekt zijn kleren uit, ademt oppervlakkig en vermindert het volume van de ademhalingsbewegingen. In het geval dat de breuken van de ribben betrekking hebben op de longen in het proces, begint hemoptysis en ontwikkelt zich subcutaan emfyseem in het fractuurgebied. Gedetailleerde informatie in het materiaal is een noodhulp voor pulmonaire bloeding .

Diagnose.

Wanneer een slachtoffer een arts aanspreekt, worden de omstandigheden en de aard van de verwonding (aan welke kant viel, van welke hoogte, wat de slag werd geslagen en dergelijke) geëvalueerd en verduidelijkt. Bij onderzoek wordt de aandacht gevestigd op de betrokkenheid van de borstkas bij het ademen, namelijk de uniformiteit van de rechter en linker helften.

Vaak wordt in het fractuurgebied een pijnlijke zwelling gevonden. De dokter vraagt ​​het slachtoffer om diep adem te halen. Bij deze poging op het hoogtepunt van de inspiratie is er een scherpe pijn, in verband waarmee de patiënt de voortzetting van de inspiratie stopt. Dit symptoom werd "onderbroken inhalatie" genoemd. Opgemerkt moet worden dat dit symptoom bij ribbenkneuzingen ontbreekt.

Bij palpatie onthult de arts de pijn, op het punt van maximale pijn - een vervorming in de vorm van stappen, die op een breuk wijst.

In het geval dat een arts complicaties vermoedt, wordt naast onderzoek en palpatie ook een echografisch onderzoek van de borstkas en de buikorganen uitgevoerd. De beste methode is radiografie.

Complicaties.

De belangrijkste complicaties zijn: pneumothorax (accumulatie van gassen in de pleuraholte), wond en kneuzing van de long en het hart, scheuring van de intercostale slagader, leidend tot inwendige bloedingen. Kwalitatief materiaal over de symptomen van inwendige bloedingen helpt fouten voorkomen.

Bovendien is het mogelijk om de organen van de buikholte en retroperitoneale ruimte (milt, nier, lever) te beschadigen. Daarom moeten minimale manipulaties, om diagnostische fouten te voorkomen, een studie omvatten van de toestand van de borstkas, pols, bloeddruk, bloed en urine-analyse.

Bijzondere aandacht wordt besteed aan meerdere fracturen, omdat deze een grote bedreiging vormen voor het leven van het slachtoffer, wat leidt tot de ontwikkeling van acute respiratoire insufficiëntie en pleuropulmonaire shock.

Treatment.

Als de toestand van de patiënt bevredigend is, zijn fracturen van niet meer dan twee ribben en geen complicaties mogelijk, behandeling thuis is mogelijk. In andere gevallen moet de patiënt in het ziekenhuis worden opgenomen.

De eerste medische hulp begint met het toedienen van pijnstillers (bijvoorbeeld promedol). Tijdens transport is het noodzakelijk om de thorax strak te verbinden. Bij ouderen moet deze manipulatie niet worden uitgevoerd, gezien het hoge risico op het ontwikkelen van pneumonie.

Therapeutische behandeling is het gebruik van alcohol-procaïne blokkade, die bestaat uit het introduceren in de plaats van fractuur procaïne en alcohol, waarna de pijn volledig verdwijnt. Verplicht is de benoeming van slijmoplossende middelen (bromhexine, tussin), respiratoire en therapeutische gymnastiek.

Vingeren van de ribben gebeurt binnen een maand.

In het geval dat de fusie gedurende een lange tijd niet optreedt, fixeren de ribben de kunststof bus. Hiervoor wordt een speciale polyethyleenplaat verwarmd in heet water en aangebracht op de borst in het breukgebied, waarbij de vorm ervan langs de contour van het lichaamsoppervlak wordt gemodelleerd. Vervolgens, door de huid te prikken met een semi-ovale chirurgische naald, wordt de naad verzegeld. De band wordt na 3 weken verwijderd.

In het geval dat er een breuk van de ribben optrad aan de linker of rechterkant van het borstbeen, toevlucht nemen tot skeletale tractie. De essentie van deze procedure is dat met een naald onder lokale anesthesie een draad met corrosiewerende eigenschappen rond het borstbeen rond het sternum wordt gedragen en naar het blok wordt gegooid. Het strekken wordt gedurende twee tot drie weken uitgevoerd.

Isoleer de zogenaamde definitieve breuken, die worden gekenmerkt door breuk van de rib op verschillende plaatsen, wat leidt tot het verlies van het kleinere deel. Een effectieve behandelingsmethode in deze situatie is osteosynthese, die wordt uitgevoerd met behulp van een speciaal apparaat, waardoor het vrije deel wordt gefixeerd. Door op deze manier zelfs de helft van de gebroken ribben langs twee lijnen te naaien, is een goede fixatie van het mobiele segment verzekerd.