Symptomen van inwendige bloedingen

Auteur: Surgeon Denisov M.М.

Bij moderne chirurgie wordt speciale aandacht besteed aan inwendige bloedingen. Dit is te wijten aan het feit dat inwendige bloedingen veel moeilijker te diagnosticeren zijn dan één te openen. Dit betekent dat de medische hulp mogelijk te laat is. Intern genoemd bloeden, gekenmerkt door de uitstroom van bloed in de natuurlijke holte van het lichaam of kunstmatig gecreëerde ruimtes.

Afhankelijk van de hoeveelheid bloed die wordt afgenomen, worden drie gradaties van bloeden onderscheiden: matig, middelmatig en zwaar.

De belangrijkste oorzaken zijn: breuken van ribben met scheuring van intercostale bloedvaten en schade aan longweefsel, maligne neoplasmata van inwendige organen, gesloten lever, milt, darmbeschadiging, complicaties van ziektes van organen zoals de slokdarm (met spataderen), maag en twaalfvingerige darm, lever, vrouwelijke sex.

Frequentie van interne bloeding

Meestal vindt bloedingen plaats wanneer de organen van het maag-darmkanaal worden aangetast. Daarom is het de moeite waard om kennis te maken met de methoden voor spoedbehandeling van gastro-intestinale bloedingen . Een totaal van ongeveer 20 ziekten worden geïdentificeerd, de meest significante en vaak voorkomende waaronder: acute eroderende gastritis en maagkanker, spataderen van de slokdarm, leverbeschadiging cirrose. In het geval van maagkanker is het risico een desintegrerende tumor. Het enige teken dat een patiënt toestaat om een ​​malaise te vermoeden, is de verduistering van de ontlasting, die optreedt als gevolg van het gestolde bloed dat zich daarin bevindt. In het geval dat braak optreedt, hebben de spuwmassa's, wederom als gevolg van het gecoaguleerde bloed, de kleur van de koffiedik.

In sommige gevallen is het noodzakelijk om bloedingen te onderscheiden van de slokdarm, de maag van bloedingen met een beschadigde long. In het geval van longpathologie wordt schuimachtig, onveranderd bloed van scharlakenrode kleur toegekend.

Ziekten van het vrouwelijke voortplantingssysteem kunnen ook interne bloedingen veroorzaken. De meest voorkomende oorzaak is eileidersabortie. Wanneer de eileider wordt gescheurd, hoopt zich bloed op in de buikholte, waardoor een gevoel van spanning en enige druk in het bekken ontstaat, met name in het rectum. Overigens is bloeden uit de anus ook heel gewoon. Later treedt irritatie van het peritoneum op met bloed, wat leidt tot de ontwikkeling van een shocktoestand, bewustzijnsverlies, flauwvallen. De puls wordt in dit geval frequent en threadachtig. Bij onderzoek worden opgeblazen gevoel, stoelgang en gasretentie gedetecteerd. De patiënt wordt bleek, bedekt met een koud zweet.

Symptomen van hemothorax

In het geval van ophoping van bloed in de pleuraholte ontwikkelt zich de zogenaamde hemothorax. De pleuraholte is een kleine ruimte in de ruimte die de longen van de borst scheidt. Tot de oorzaken die leiden tot de ontwikkeling van hemothorax, behoren de volgende: vallen van hoogte, trauma met beschadiging van de ribben en intercostale bloedvaten, steekwonden, longkanker, longabcessen (dat wil zeggen, de vorming van zweren in het longweefsel).

Met de ophoping van bloed in de pleuraholte is er moeite met ademhalen tijdens inspiratie en hoesten, ernstige pijn in de borst, schending van de algemene toestand - duizeligheid, zwakte, flauwvallen, bleke huid, snelle pols en zweten, zweten. Bij percussie van de thorax van de patiënt wordt een verkorting van het percussiegeluid over de aangedane helft onthuld, een verzwakking of volledige afwezigheid van ademhaling. Op het röntgenogram is het mogelijk om de tekenen van verplaatsing van het mediastinum naar de gezonde long te bepalen.

hemartrose

Veelvuldige schade aan de gewrichten is de ontwikkeling van hemarthrosis, wat de ophoping van bloed in de gewrichtsholte betekent. Er is een vergelijkbare aandoening als gevolg van trauma, minder vaak met hemofilie, scheurbuik. Een anemisch symptoom wordt enigszins tot uitdrukking gebracht, in tegenstelling tot de lokale symptomatologie. De kliniek onderscheidt drie graden. Bij een hemarthrose van 1 graad is er sprake van een zwakke pijn, contouren van een gewricht zijn enigszins gladgemaakt, het bewegingsvolume is niet veranderd. Over het algemeen bedraagt ​​de hoeveelheid bloed in het gewricht maximaal 15 ml. 2 graden wordt gekenmerkt door een uitgesproken pijnsyndroom, dat wordt versterkt tijdens het trainen, waarbij de gewrichtsvoegheid wordt opgemerkt. Er is een toename van de omtrek van het aangetaste gewricht met 1,5 tot 3 cm vergeleken met de gezonde. In het geval van hemarthrosis van het kniegewricht wordt de stembiljet van de patella waargenomen. Het bloedgehalte in de holte is maximaal 100 ml. Bij 3 graden wordt het pijnsyndroom scherp uitgedrukt, de omtrek van het gewricht is volledig veranderd. In de omtrek van het gewricht neemt toe tot 5 cm, sterk beperkte mobiliteit. Het bloedvolume is meer dan 100 ml.

Algemene symptomen

Er zijn dus in elk geval tekenen van bloeding, ongeacht de oorzaak van de bloeding. De eerste tekenen zijn: bleekheid van de huid en zichtbare slijmvliezen, koud zweet, algemene zwakte, duizeligheid, verdonkering in de ogen, longschade - hoest met bloedvaten, met betrekking tot het spijsverteringsstelsel - bloederig braken of bloederige diarree, symptomen van irritatie van het peritoneum , die optreedt bij gescheurde inwendige organen (milt, lever, nieren).

Met andere woorden, bloeden leidt tot de ontwikkeling van bloedarmoede. Naast deze symptomatologie manifesteert zich bloedarmoede door een verhoogde hartslag en hypotensie, dat wil zeggen een verlaging van de bloeddruk. De veranderde parameters zijn rechtstreeks afhankelijk van de mate van bloedverlies: met een matige hartslag, niet meer dan 75 slagen per minuut, wordt de systolische druk verlaagd tot 100 mm Hg. Artikel.; gemiddeld neemt de puls toe tot 100 slagen per minuut, de arteriële druk neemt af tot 90-80 mm Hg. Artikel.; wanneer ernstig - de puls stijgt tot 120-140 slagen per minuut, daalt de systolische bloeddruk onder 80 mm Hg. Art.

diagnostiek

Een belangrijk punt bij het bevestigen van de diagnose is het uitvoeren van laboratoriumbloedonderzoeken. De analyse onthult een afname van het aantal erytrocyten, de hoeveelheid hemoglobine en de daling van hematocriet.

Wanneer u dergelijke symptomen en diagnostische gegevens identificeert, moet u onmiddellijk de oorzaak van de onderliggende ziekte identificeren en met de behandeling beginnen. Er moet aan worden herinnerd dat hoe eerder de oorzaak van interne bloedingen wordt onthuld, hoe effectiever en sneller het herstelproces zal zijn.